Na biddag raakte ik mijn stem kwijt. 'Ik zal verkouden zijn', dacht ik. Pas twee weken later was ik weer helemaal gezond. Ziek zijn komt nooit uit, maar nu al helemaal niet. Er breekt een crisis uit en dan zal ik als pionier de eerste zijn die het veld moet ruimen. Ik kon me er maar moeilijk bij neerleggen en was er al heel snel klaar mee. Of ik corona heb gehad? De tijd zal het leren.
En dan is je werk anders. Nooit gedacht dat ik zoveel zou vloggen. Ik vind het nog steeds erg lastig om in een camera te kijken, mijn verhaal te doen en mensen niet te zien. Inmiddels ben ik wel enthousiaster. Onze meeting op zondag werd de laatste tijd al best goed bezocht. Maar inmiddels zien we dat bezoekers van de meeting de link doorsturen naar hun omgeving. Hierdoor hebben we in één klap een groter bereik. Nieuwsgierig ben ik of dit grotere bereik ook blijvend is. En ondertussen denk ik na of ik het vloggen tot één van mijn vaste taken ga maken als pionier in de wijk Oosterheem van Zoetermeer.
Maaltijden
Onze gemeenschap zit, net als veel anderen, aan de telefoon om onderling contact te houden. Wat een zegen dat ook veel ouderen inmiddels kunnen deelnemen aan Appgroepen. Over ouderen gesproken: onze lunch voor ouderen is veranderd naar een maaltijd die we persoonlijk komen bezorgen. Iedere woensdag zo'n 35 maaltijden. De ouderen zien het als activiteit die de week breekt. 'Eindelijk staat er weer eens iets in de agenda'. Anderen in de flat horen van deze service en melden zich graag aan. Het zijn weer nieuwe mensen waar we hopelijk later dit jaar ook onze andere activiteiten aan kunnen aanbieden.
Overleden
Tegelijk zou ik soms ook door de telefoon willen heen kruipen. Een vrouw uit de gemeenschap appt me dat haar beide ouders deze week aan Corona zijn overleden. Dat gaat je bevattingsvermogen te boven. In dit soort situaties zou ik mezelf uitnodigen om op bezoek te gaan. Er alleen maar zijn. Elkaar zien. Vasthouden. We hebben troost gezocht in psalm 27 vers 10: Al verlaten mij vader en moeder, de HEER neemt mij liefdevol aan. Gebeden en gelezen aan de telefoon.
Het zijn verhalen die je niet vergeet. Het is een tijd die we niet vergeten. Een andere vrouw die ik sprak gaf aan dat het goed is dat we in deze tijd leren dat het wel eens een keer op kan zijn. 'Het werd alleen maar gekker in Nederland, alles moest maar kunnen. Ik vind de manier waarop we het nu leren niet leuk, maar wel goed!' Omdat veel mensen zich aan het bezinnen zijn, maakt is het makkelijk om te praten over het geloof. Bijvoorbeeld of Jezus nu snel zou terugkomen. Het is wel een interessante, maar voor mij geen relevante vraag. Jezus gaat terug komen. Belangrijk is om onszelf in deze tijd (opnieuw) de vraag te stellen: 'ben ik er klaar voor?'
Timo Hagendijk