Begin mei ging een kleine groep jongeren uit IZB-Focusgemeenten op reis naar Schwerin en Rostock, waar ze twee projecten bezochten die vanuit de GZB worden ondersteund. Eén van de deelnemers was Nienke Haijes uit Beekbergen. Ze vond de reis intensief, maar ook een bijzondere ervaring. Haar grootste les? ‘Betrouwbaarheid is heel belangrijk als je je geloof wil delen.’
Hoe kijk je terug op de reis?
‘Heel positief, ik vond het voor mijzelf een hele mooie ervaring die ik hoop te delen met mijn gemeente. Wat ik vooral bijzonder vond, was dat je op reis gaat met en naar mensen die je amper kent, maar waarmee je je wel verbonden voelt. Of dat nou met onze eigen groep, of bij Gerard, Janneke, Gerrit en Jorine was, of bij de kerken die we bezochten: overal was verbinding, omdat je bij dezelfde Heer hoort. Dat was een mooie ontdekking.’
Wat is een moment dat je bijblijft?
‘Poeh, er zijn er zoveel! Iets waar ik nog wel aan terugdenk was het moment dat we met andere jongeren uit Schwerin ergens op een grasveldje aan het zingen en bidden waren. Dat vond ik bijzonder: je weet niet wat er in een ander mens omgaat, waar ze in hun geloof mee te maken hebben of hoe hun leven eruit ziet, maar je bent wel door God verbonden.’
Met welke vraag ging je op pad?
‘Vanuit de gemeente kreeg ik vooral de vraag hoe ze nou echt aan de slag gaan. Ze waren benieuwd hoe de mensen aar contact maken, en als dat contact er eenmaal is, welke vormen en manieren ze dan gebruiken om in contact te blijven en in gesprek te gaan. Het was interessant om te ontdekken dat ze in Duitsland begonnen vanuit liefde. Ze leggen relaties, bouwen een vertrouwensband op, en zien dat als vertrekpunt om iets van hun geloof te kunnen delen. Dat is wel even wat anders dan een leuke activiteit organiseren.’
Wat neem je van je reis mee terug naar je gemeente?
‘Ik hoor altijd dat onze gemeente heel gastvrij is. Gastvrijheid is mooi, maar dan moeten er wel mensen binnenkomen. Ik zou tijdens kerkdiensten bijvoorbeeld wel de kerkdeuren open willen zetten. En als er dan mensen binnen komen lopen, dan kun je vragen stellen. Wat brengt je hier? Mensen kunnen zich welkom voelen in de kerk en er gaan zitten, maar misschien moet je ook een persoonlijke band aangaan met mensen. Ik denk dat we gastvrijheid gewoon veel breder moeten trekken, en structureel in moeten zetten op ontmoeting. Daar zijn allerlei vormen voor te verzinnen. Het begint gewoon met een vertrouwensband. En eigenlijk is dat heel mooi, want dat geeft heel veel ruimte om jezelf te blijven in het contact met de ander.
Wat was voor jouzelf de grootste les?
‘Dat ik niet te snel moet oordelen over mensen. Laat ze er gewoon zijn, hoe ze er ook uit zien of wat ze ook hebben gedaan of nog van plan zijn. We waren op zondag in een kerkdienst in het Patchwork Centre, en daar betrokken ze mensen vanuit de gemeenschap in het organiseren van de dienst. Ook al geloofden ze nog niet, ze stonden wel met liefde te zingen in de band. Die hele dienst was trouwens anders dan wij het in Beekbergen doen, maar het mooie was wel dat íedereen mee mocht doen. Ook mensen die ik thuis wel even drie keer zou bekijken. We hadden het daarover in een gesprek met Christiaan, die daar in de kerk zit. Hij legde uit dat bij sommige mensen hulp en nabijheid veel harder nodig is en eerst moet gebeuren, voor er ruimte komt voor geloof. Dat vond ik een goede les. Ik kan op mensen afstappen en gelijk het evangelie met ze delen, maar misschien is dat niet wat ze het hardste nodig hebben. Laat ze eerst maar gewoon liefde zien, bouw vertrouwen, dan komt er in een later stadium wel weer ruimte voor geloof.'